WIOSKA W DOLINCE | żłobek

Z przyjemnością dzielę się z Wami moją pasją i zaangażowaniem jako założycielka bliskosciowego punktu opieki dziennej Wioska w Dolince. Moje życie zawodowe to nieustanna podróż w kierunku inspirujących wyzwań i nowych doświadczeń. Kierując się głęboką miłością do dzieci i ich rozwoju, postanowiłam stworzyć Wioskę w dolince - przestrzeń, gdzie tworzymy harmonijne środowisko wspierające rozwój maluchów na każdym kroku. Moje doświadczenia jako pedagoga, zdobyte na Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie, oraz praktyka jako założycielka Dziecięcej Akademii Twórczości, Fundacji Razem Kreatywniej i Przystani Edukacyjnej, dały mi solidne fundamenty do kreowania wyjątkowego miejsca, w którym każde dziecko może kwitnąć. Jako matka czwórki wspaniałych chłopców, zdaję sobie sprawę, jak kluczowe jest zapewnienie odpowiedniej opieki i wsparcia dla dzieci oraz ich rodzin. To właśnie ta perspektywa inspiruje mnie do tworzenia przestrzeni, w której każde dziecko czuje się bezpiecznie i kochane, a jednocześnie pobudzane do odkrywania swojego potencjału. W moim dążeniu do ciągłego rozwoju i innowacyjności nieustannie eksploruję nowe możliwości i pomysły, które mogą przyczynić się do rozwoju naszego miejsca. Moim celem jest stworzenie atmosfery, w której maluchy mogą nie tylko rozwijać się w pełni swojego potencjału, ale także czerpać radość z nauki i odkrywania świata w przyjaznym, wspierającym środowisku. Wioska w Dolince to przestrzeń, gdzie stawiamy na indywidualne podejście do każdego dziecka, budując trwałe relacje oparte na zrozumieniu i trosce. Jestem przekonana, że każde dziecko ma w sobie niezwykły potencjał, który należy pielęgnować i rozwijać, dlatego właśnie moim największym celem jest zapewnienie, aby Wioska była miejscem, gdzie każde dziecko może rozkwitać i rozwijać się w pełni swoich możliwości.

Jestem Monika Filipek, pedagog z pasją do pracy z dziećmi, która od wielu lat poświęca swoje serce i umiejętności w edukacji najmłodszych. Moja przygoda z nauczaniem rozpoczęła się w ogólnodostępnym państwowym przedszkolu, gdzie zdobywałam cenne doświadczenie, a później przeniosłam się do przedszkola integracyjnego, gdzie nauczyłam się cennych umiejętności pracy z różnorodnymi grupami dzieci. Nurtująca mnie pasja do rozwoju dziecka skłoniła mnie do założenia i prowadzenia własnego żłobka oraz prywatnego przedszkola, gdzie mogłam kształtować program nauczania zgodnie z moimi poglądami i doświadczeniem. Jednak moja dążność do pełniejszego zrozumienia potrzeb dzieci skierowała mnie ku zdobyciu kwalifikacji pedagoga specjalnego. To pozwoliło mi założyć oraz prowadzić szkołę dla dzieci z niepełnosprawnościami, co stanowi dla mnie niezwykłe źródło satysfakcji i motywacji. Poza moją pracą zawodową, moje życie wypełniają moje trzy ukochane dzieci, które stanowią największą radość i motywację w moim życiu. Jestem również miłośniczką zwierząt, co wskazuje na fakt posiadania trzech kotów i trzech psów, które stanowią integralną część naszej rodziny.

Jestem opiekunką dziecięcą od ponad 20 lat, w tym czasie opiekowałam się zarówno dziećmi indywidualnie, jak i grupami. Poza opieką codzienną w domach byłam także pomocą opiekunów nad dziećmi i młodzieżą w świetlicy środowiskowej (w tym wycieczki i obozy w ramach akcji „lato w mieście”). Mam za sobą studium na kierunku „opieka psychopedagogiczna nad dziećmi”. Prywatnie jestem mamą trójki, teraz już nastolatków, co dało mi doświadczenie także „z drugiej strony” niż opiekunka. Bycie rodzicem dzieci z trudnościami (zespół Aspergera, mutyzm wybiórczy, lęki) zapewniło mi także dodatkową wiedzę (w tym szkolenia z zakresu MW) oraz doświadczenie w zakresie m.in. trudnej adaptacji dziecka do placówki szkolnej, czy po prostu dogadywania się z „niestandardowym” człowiekiem. Od kiedy pamiętam miałam skłonność do opiekowania się młodszymi – byłam tą osobą, do której biegną maluchy na podwórku, przez niektóre żartobliwie nazywana „mamą”. Przez lata jako opiekunka praktykowałam podejście bliskościowe, choć sam termin „rodzicielstwo bliskości” poznałam gdy moje własne dzieci miały już kilka lat. Indywidualne i bliskościowe towarzyszenie dziecku jest dla mnie czymś naturalnym, to po prostu instynkt. Jednocześnie mam w sobie nadal potrzebę odkrywania świata, patrzenia z różnych punktów, poznawania nowości… być może także to pozwala mi łatwo znaleźć z dziećmi wspólny język.

Prace w żłobku zaczęłam w lutym 2022 roku, wcześniej dużo zajmowałam się swoim rodzeństwem ciotecznym. Od zawsze uwielbiałam zajmować się dziećmi, gdzie były dzieci byłam i ja. Studiuje fizjoterapię, po zakończeniu studiów chciałabym pracować jako fizjoterapeuta dziecięcy. Prywatnie jestem mamą 5 letniego chłopca, co dało mi dużo doświadczenia. Lubię uczyć poprzez zabawę, jestem zwolennikiem uczenia dzieci samodzielności dostosowanej do wieku.